BEN NE ZAMAN GİTMEYE KALKSAM
Ben ne zaman gitmeye kalksam
Bir tren ıslığını düşürür raylara Terminaller en yalnız yolcusunu uğurlar Ardımdan ağıt yakar Gözü yaşlı bir kadın Geçtiğim yollara izler bırakırım Ayrılık ezgileri ve şiirler Zıpkınlanmış bir yunus düşer ağlara Nereye bıraksam Sonu hüsran aşklarımı Orada bir zakkum dal sürer Hazan düşer nefti ormanlara Rüzgarlar unutur esmeyi Yağmurlar yağmaz olur Gelip çalarım kapınızı Uzun uzak yolların Yorgunluğunu bırakırım eşiğinize Duymazsınız Çünkü derin uykularda Kendine konuktur herkes Ben ne zaman gitmeye kalksam Ardımsıra çöpçüler dağılır sokaklara Yarım şiirlerimi kırık aşklarımı Süpürür atarlar bu şehirden |