ÖLMEYE DEĞERBuz yataklarda uyuttuk hasretin ateşini. Ellerimizden kayıp giden zaman saçlarımıza ak sürdü hesapsızca. İçimizde yeşil tuttuğumuz sevgi beyaz yığınlarda inatla açan, asi kardelen şimdi. Güneşin tüm renklerini sabrımıza çözdük. En çok kızıl gecelerin içinde sessizce birbirimize öldük. Kuğuya eşlik eden nilüfer süzül rüyalarımdan içeri götür karşı kıyıdaki yarime beni. Yıldızlar sevdamıza pusula; ne yöne dönsem YAR ne yöne dönsem sevda var. Meltem esintilerine gizlenmiş yarimin manolya kokusu çeker beni sislerin içine ıslanır ruhum çiylerden ıslanır çorak yüreğim. Ah!! Birde tutsa ellerimden hain kader! Bitirse hasreti kökünden ilerlese günler mutlu sonumuza doğru. O zaman işte seni sevmek ölmeye değer. Ölmeye değer. ALEV YAVUZ 08/04/2010 |
Bu ne büyük bir ilham.
Okuyup bitirince bi daha, bi daha okudum.
Kalktım, kahvemi yapıp, balkona çıktım.
Palmiyenin hışırtısından başka ses yoktu ve gece karanlıktı.
Yaktım cıgarımı, üfürdüm karanlığa doğru.
Şiirin dünlere değil, yarınlara götürdü beni.
Niye mi?
O da bende kalsın; hayli gevezelik ettik.
Sağol.
Çok güzel.