karma karışık bir beyin, son baharı yaşayan gözlerim.. bunlar sevdiklerime son sözlerim.
Ölüm kadar zordu gözlerin
Ne benim oldular, ne aklımdan çıktılar. Son kadehlerim oldun bazen Bazen yeni bir sigarayı yakış sebebim Şimdi ellerinden uzak olduğum kadar uzağım kendimden, Hiç bitmemiş siyah beyaz bir puzzle gibi hayat Parçaları birleştirmeye korkuyorum Bitince sen çıkarsın diye titriyor ellerim. Ölüm kadar zordu ellerin Ne benim oldular, ne aklımdan çıktılar. Ayrılık şarkıları oldun bazen Bazen buralardan kaçış sebebim Şimdi beyazlar dans ediyor saçlarımda Seyretmediğim siyah beyaz bir film gibi hayat Seyretmeye korkuyorum Bitince sen çıkarsın diye dinmiyor gözlerim Ölüm kadar zordu gidişin Ne benim oldun ne aklımdan çıktın. ağladıkça gözler yaşlanıyor seni düşünüyorum saatlerce gözlerim yine sulanıyor beni anlamak o kadarda zor değildi biliyorum bana hak vermiyorsun kelimeler bitince bakışlarda buluyorsun gözlerimin esrarengizliğini ve sadece beni anlatıyorsun ağlayan birini gördüğünde yağmurlar seni anlatıyor yapraklar beni sen yağmur gibi soğuk ben yapraklar kadar sararmış sonbahar yalnızca bizi anlatıyor... ÖLÜMÜM YAKIN DOSTLARIM... ŞAİR: MUSTAFA HEBİP |