Ölüm kadar zordu gözlerin
Ne benim oldular, ne aklımdan çıktılar.
Son kadehlerim oldun bazen
Bazen yeni bir sigarayı yakış sebebim
Şimdi ellerinden uzak olduğum kadar uzağım kendimden,
Hiç bitmemiş siyah beyaz bir puzzle gibi hayat
Parçaları birleştirmeye korkuyorum
Bitince sen çıkarsın diye titriyor ellerim.
Ölüm kadar zordu ellerin
Ne benim oldular, ne aklımdan çıktılar.
Ayrılık şarkıları oldun bazen
Bazen buralardan kaçış sebebim
Şimdi beyazlar dans ediyor saçlarımda
Seyretmediğim siyah beyaz bir film gibi hayat
Seyretmeye korkuyorum
Bitince sen çıkarsın diye dinmiyor gözlerim
Ölüm kadar zordu gidişin
Ne benim oldun ne aklımdan çıktın.



ağladıkça gözler yaşlanıyor
seni düşünüyorum saatlerce
gözlerim yine sulanıyor
beni anlamak o kadarda zor değildi
biliyorum bana hak vermiyorsun
kelimeler bitince bakışlarda buluyorsun
gözlerimin esrarengizliğini
ve sadece beni anlatıyorsun
ağlayan birini gördüğünde
yağmurlar seni anlatıyor
yapraklar beni
sen yağmur gibi soğuk
ben yapraklar kadar sararmış
sonbahar yalnızca bizi anlatıyor...


ÖLÜMÜM YAKIN DOSTLARIM...

ŞAİR: MUSTAFA HEBİP