YAKMAYALIM ORMANLARI
Bir gün bir tohum düştü dallardan
Toprağa karıştı Yağan yağmur suladı toprağı Çatladı tohum minicik bir fidan oldu Baktı etrafına ne çok ağaçlar vardı Aralarında o da büyüdü Yağan yağmur ve doğan güneş ile Estikçe rüzgar salındı nazlı Aylar yıllar geçti Genç fidan çok büyümüştü Tazecik genç kız gibiydi Büyük ağaçların arasında Mutluydu mutlu büyüyordu Dallarında kuşlar cıvıldaşıyor Rüzgar estikçe yaprakları Şarkılar söylüyordu Neşe doluydu günleri Ah az sürdü bu mutluluğu Bir gün hain bir el kırılası bu eller Bir kibrit attı Yaktı ağaçları yaktı ormanı Kızıldı ateşler göğe doğru yükseldi Yanıyordu ağaçlar çaresiz İçindeki canlılar bir feyat bir figan Hepsi çaresiz hepsi umutsuz Küçük fidanda anlamadı ne olduğunu Yandı birden önce taze dalları Şaşkın acı ile inledi alevler sarı verdi birden genç bedenini Ağlamaya fırsatı bile olmadı Dökemedi göz yaşlarını Yandı yandı tüm orman Ne olur yakmayalım o güzelim ormanları Yakmayalım ne olur AYŞE KARAN Şiiri seslendiren kişinin isim yanlışlığından dolayı çok özür dilerim seslendiren Aldemir |