Yiğit insandı
Babası onları evden sokağa attı
Onlar ortalıkta, arabalarda yattı Kardeşlerine hep kucak açtı Yiğit, mert bir insandı Ramazan Ekmeğini taştan, topraktan çıkardı Kardeşlerine ele güne avuç açtırmadı Bazen aç, bazen tok yattı kaldı Yinede yüzü güleçtir Ramazan İnşaatlarda didindi durdu Acemi şoför insafsızca vurdu Kardeşlerini ortalıkta koydu Gözü açık ahrete gitti Ramazan Turhani ona hayran olurdu Kardeşlerine ana baba oldu Plajlarda kutucuklar topluyordu Erken göçtü ahrete Ramazan O genç yaşında aklı kıt kardeşine ve diğerine kendini hiçe sayarak kuçak açan Ramazan takdire şayan bir insandı. Keşke çıkar gözetmeyip herkes onun gibi olsa ne iyi olur.Her nedense insanlar sadece kendini düşünüyor. aşıkturhani |