İKSİRİ KATRAN KADEHLER
İksiri katran kadehler boğulur zıkkıma
Kendine gelmezse zâlim, sataşır hakkıma Sırnaşarak göz koyar gözleri mestâneye Bâzen utanmaz, bakar gözleri kestâneye Yâri seven kıskanır, gökteki aydan bile Şâhini dünden gören oktaki yaydan bile Rengi kızıldır şaraptan, çağırır rengine Rengini gülden alırken çağırır engine Sevgi yayar aşkı mehtâbıma rüzgâr gibi Kıskanırım böyle akşamları ağyâr gibi Sen benim alnımda sevdâ şeridimsin gülüm Yolda bakan olsa, yok kimseye tahammülüm Vezni: müfteilün fâilün müfteilün fâilün |
kiskanc
güzel bir siir
hic birimizin tahammülü yok.
yüreginize saglik
saygilar