EMANETİM SANADIR
Dünya denilen yer zalim değirmen
Çocukluk dedikleri nedir ben bilmem Görmedim mutlu bir bayram sabahı Atlı karıncanın heyacanını, Uçan sandalenin özgür savruluşunu Hep uzaklardan görüp hayalimde yaşadım Felekğin bir çarkı var ki dostum döndü ha döndü Değirmen taşı gibi başıma indikçe indi Dostlarım üzüldü düşman sevindi Feleğin oyunu benide yendi Çocuk oldum çocuklara katmadım Genç kız olup sevdiğime varmadım Gelin oldu adım telli duvak takmadım Yarim var dedim yüzüme bakmaz Yaralı yüreğim yarasın sarmaz Kolay değil ki dostum hiç kolay değil İnsanlıktan herkes nasip alamaz Bilmez ki mazlumun ahı hiç yerde kalmaz Zalimlerin açtığı beden de yaralar kapanırda Yürekteki yaramı kimseler sarmaz Yaralı ellerim,yüreğim,bedenimle Basma kundaklara bebek beledim Sabaha dek başlarında bekledim Canımı onlara siper eyledim Gözüm yaşı,moru ile ninni söyledim Gün olur arkamda dağ olur evlattır dedim Günü güne ayı yıllara ekledim Yokluk gördüm ama hiç devrilmedim Zalimlere karşı hiç yenilmedim Evlatta nankör çıkarmış ey dost ben bilemedim Ömrüm geldi gider bir gün gülmedim Birgün safa sürüp murad almadım Murat şurda kalsın huzur bulmadım Taşmı kayamı bu can bilmem nasıl dayandım İnan dostum ben bu candan usandım Derman yok derdime derman bulayım Caiz değil ben kendimi vurayım Vurayımda dostlar dostuna varayım Yaralarım ben mahşerde sarayım Kalmadı yıkıldı gönül sarayım Yürekte dertlere artık çare bulunmaz Gül idim oldum diken bülbüller konmaz Sağlık da elden gitti artık alınmaz Onur şeref derler pazarlarda satılmaz Alıp satanları bu can tanımaz Nuran derki ey dost budur ahvalim Sen söyle varmıdır tutacak dalım Birgün güller verir kabir toprağım Sen suver dostum zalimlere sulatma Neyim varsa emanetim sanadır dostum Senden gayrısı inan yalandır dostum.. |