deprem ve çocuk
İstanbul’da
soğuk, uzak , derin, suskun mavisinde günlerdir deniz. sözlerim kırık çizgiler gibi tutuk, kesilmiş birbirinden ayrı. toprağa mı çocuk! eziyor bütün masalları gerçek! nasıl papatyalar açacak bu bahar gelincikler nasıl! minik mezarlarınızda ... anasız babasız kalan bebeklerin, çocukların, kerpiçmiş evleri. çamurdan, kaderleri. |