GÖNÜLLER KADINI
İnsan oluşuma emeğin geçti
Kendimi tanıdım inan seninle Senle aydınlandım gönlüm gül seçti Hakkın ödeyemem gerçek yeminle Saf bir garibanken köylü bir yetim Alçak gönüllüydün nasihat ettin Şefkatinle beni okşayıverdin Yaram gülle sardın merhametinle Cahilim diyorken kabullenmedin Farkımız yok dedin anla Mehmed’im Sonuçta insanız aynıyız dedin Gönlümse ısındı can dediğinle Merhaba diyerek beni çağırdın Sohbet için bana vakit ayırdın Kendimi bilmezken candan kayırdın Toplumla kaynaşmam senin sayende Gönül deryasısın benim gözümde Nasihatin tasdik kalbim özünde Sırrımı söyledim şiir sözünde Sen can oldun bana hayat nezdinde M.Sıddık SOLMAZ |
güzel eseri için
selamlar