yalnızlık...
Yine mi akşam oluyor yoksa ?
Ruhumun karanlığımı bu acaba Bir kasvetin çöküşüydü gece bana Oturup beklediğim koltuğumda Bir elimde yitip gidenler diğer elimde sigara Her nefes alışımda damarlarımda… Neredeydi bana neredesin diyenler Onları sevdiğimi bilenler. . . Alışkanlık yapan birkaç dost yüzü Alıp götürüyor bendeki hüzünü Bildiklerim yada bilmediklerimin tümü Başlatıyor yine yalnızlık kokan bir günü El sallamayı özlediğim insanlar Neredeler şimdi? Bir kalp ağrısı kadar yakınlar... Kalbime açılan pencerenin kenarında Gecenin sessiz ve kuytu yalnızlığında Ben ve zaman oturmuşuz baş başa Bekliyoruz birisi gelse de kapımızı çalsa Evden barktan uzakta Kokusu sinmiş yalnızlığın sessiz sakin odama |