Kaybedilenlere,
Unutulması zor olan şu an’ın,
Yansır karası,
Yüzümdeki derin çizgilerle.

Ya sonrası,
Sorgulanmasından korkulan,
Belki bir gerçek,
Belki de hiçbir zaman gerçek olmayan.

Hüzün,
Ve manevi bir acı,
Yadsınamayan yüreğimde,
Hayallerin nafile çırpınışlarıyla beraber.

Yalnızlığa süzülen bir gece,
Ve tam ortasında da ben,
Ne karanlık,
Ne aydınlık.

Büyüsü bozulan bir yaşam,
Hayatın anlam karmaşası,
Ruhun ilk karartısı yaşam bulurken gölgelerde,
Çözülen bir isyan,yıllara.

Güneşten arta kalan ne var ki,
Gökyüzünde bana ait,
Belki de sessiz bir yağmur,
Ve de sonrası.

Yüreğimi parçalayan bir çığlık,
Kopup geliyor geçmişten,
Gücü yok ağlayışların,
Nede çaresi.

Yalnızlığıma sarılınca gece,
Üşürüm çıkmazlarında,
Unuttuğum bir günün.
İstemesem de yenilenir her biten gün.

Hissederim ama dokunamam,
Bilmediğim bir yerlerde belki de aradığım,
Belki çok yakın,
Belki de çok uzak.

Beklerim,
Azalır olsa da biten zamanın döngüsü,
Ben yinede beklerim,
Zaman beni beklemese bile.