YOLUNA GİDEN DERVİŞ
YOLUNA GİDEN DERVİŞ
Yalnız bir gezgin, derviş gibi gezerken Etrafıma bakıp, her yeri süzerken Birde ne göreyim, ilerde bir görkem Kervansaray, bu görünen çok muhteşem Yorgunum gönül, burada olmalıyım Girip içinde, bir müddet kalmalıyım Sevgi adında, bir kervansaraydayım Geldim kapına, sevgimle çalmaktayım Selâmünaleyküm! Ey! Kervansarayım Aleykümselâm!..buyur ey derviş canım Nereden gelir, nereye gidersin? Sorayım Ben, bu Âlem-i Sır da dolaşmaktayım Bismillâh!..deyip, içeri adım attım Heybemi çıkarıp ben yere bıraktım Beni taşıyan, o değneği elime aldım Ayak el yorgun, değneğime yaslandım Sevgi kervansarayının, bahçesindeyim Karşımda ne güller var, görmekteyim Bu ne endam güllerde, aman Allah’ım! O kokularını da, ben almaktayım Kimi kırmızı, sarı, beyaz, pembedir Her birindeyse, bir bülbül ötmektedir Onlar güler, bülbül öter, ne demektir? Bir dervişte, onlara su vermektedir! Şöyle, şaşkın ve argın düşünmekteyim! Bende, böyle bir su verebilir miyim? El ayak titredi, ey gönül ya kalbim O derviş işini yapar, görmekteyim Yorgunsa derviş, yardım edebilirim Benim işim yolculuk, ben bilmekteyim Oturdum bir köşeye, seyretmekteyim Elimde kâse, bende su içmekteyim Gül aşkına her bülbül, bir şey söyler Aşk-ı namesini, diliyle meşk eyler Gül açmış yapraklarını, onu dinler Kulaklarım söz, sinem kokuyu çeker Çok kokuyu ve sözü aldım sineme Dinleyerek daldım, Âlem-i Gönlüme Aşk-ı lîsân ile söylesem, ben kime? Ötsem bülbül gibi aşkım, aşkım diye! Kendine gel, yeter ey derviş artık Gidecek çok yolun var, uzatma artık Tak değneğe heybeni, düş yola artık Gönülde sevgi, ayağındaki çarık! Alem-i Sır |
Gönülde sevgi, ayağındaki çarık!
=============
Ayağında ne olursa olsun,
İnsan olduktan sonra, kalbime sevgi dolsun.
Tebrikler
Çok anlamlıydı ...