CELLADIN KESKİN KILICI
Kulağıma mırıldanan yağmur damlaları,
Gözlerinin aşinalığı olsun. Aşkın vurduğu tüm kamçılar, Ayrılığın yolu olsun. Cellad acizliğin boynunu vursun. Tek bir söz söyleyemeyen dudaklarım, Celladın acımasız kılıcı olsun. Güneşin batmasını bekleyen yıldızlar gibiyim. Geçen her saniye fermanımı yazıyor. Son satırlara yaklaştıkça kalemim, Yaşanılan herşey gözümün önünden geçiyor. Kimsesizlik beslersin içinde. Belirsiz bir karaktere bürünürsün. Tüm duygularının saklandığı o kalbinde, Büyük bir fırtına kopar,üşürsün. Sen bir geceyi o gözlerde görürsün. Akşamın ışıkları temyiz eder seni. Güneşin doğuşuyla birlikte üzülürsün. Tüm herkes görür o zaman, Çırıl çıplak kimsesizliğini, Yani senin içinde barındırdığın asıl benliğini. |