TÛBÂ'DA BİR GÜL MÜDÜR?
Dünyâda görmemiş, gülüşen pembe gülleri,
Hasbel-kader beyazdı, hazin ayrılık sarı… Yutkunsa, iç geçirse gülün yaslı tülleri, Anlar ki vaktidir, solacaktır yanakları… Güller; kiminde kırmızıdır ömrünün kışı, Güller; bahârı arzulayan yağmurun suyu, Güller; saçında damlası, ellerde alkışı… Güller; yeşil gözünde siyah, bir derin kuyu… Âşıkların hayatta ki en mutlu mevsimi, Güller açarken ağladı, yaşlandı gözleri. Bülbül sesiyle gülleri ser-mest etti mi? Heryer yeşilse sonsuza, tûbâsı nerdedir? Yârin hayâli gönlüne bambaşka akseder, Gülden eliyle, nazlı bakışlar mı perdedir? Vezni: mefûlü/fâilâtü/mefâîlü/fâilün |