Güle benzer, güle benzer;
Benim Gül’üm, Gül’e benzer.
Köroğlu’nun kol gezdiği;
Yeşil Çamlıbel’e benzer..

Gül, Bülbül’e, bülbüleyin..
Sümbül Gül’e, sümbüleyin..
Şeydâ Bülbül, Bencileyin…
Gözümdeki sele benzer..

Rebîü”l-Evvel ayında,
Hayat buldu, “Hayy” Hay’ında…(*)
Gezen muhabbet çayında;
Âhû ve gazala benzer..

“Gül” koydum, Kızım adını;
Anayım her an yâdını..
Gül Kızım’ın feryâdını;
Duyan Kutlu İl’e benzer..

Konup, göçtü Yârân’ımız;
Soğuk içtik ayranımız…
Adı, “Ahmet”; hayrânımız;
Çölde esen yele benzer..

Makâm-ı Mahmûd’a erem;
Gonca derdim; O’na verem..
Aslı’nın aşkıdır Kerem..
Aslı kerem, ele benzer..

Âşıklar, avazın söyler.
Elde sazı, gezer köyler.
Mızrap Tel’le gönül eyler;
İnileyen Tel’e benzer..

Benimde, Adım; Mustafa..
Adaşım, gelse; hoş-safâ.
İmam olsa; geçsem safa;
Okuyan Dil; Dil’e benzer

Çıktı kervan; adı, Sürre..
Yolda uğrar; nice Mîr’e.
Kavuşur sonunda, “Hûr’e”.
Gözlenen Menzil’e benzer..

Selvi Boy’un kelâmıdır..
Âhû gözü elâmıdır?
Cuma Günü salamıdır?
Selâmı gazele benzer..

Nazar etsem; her yerde O..
Dermân olur; her derde O..
Kem bakan göze perde O..
Göz değen Güzel’e benzer

Mecnûn’a, Leylâ’yı sordum..
Leylâ’ya, Mevlâ’yı sordum;
Kopan vâveylâyı sordum..
Hakk’a varan yola benzer..

Gazelin yazdı, âşıklar,
Mevlîd okudu, mâşuklar,
Ozanlar, koştu koşuklar;
Hece konan dala benzer..

Kucağında İnci, Mercân;
Hasan ile, Hüseyin Cân;
Kerbelâ’da kaldı, bî-cân;
Kanlı gözler, ala benzer…

Gamlardan oluştu, makam.
Yolundan git! Çekmezsin gam;
Yükselirsin nice makam..
Makam bilmez, Kul’a benzer! ..

Ravza-i Mutahhara’yı;
Buldum arayı, arayı;
Sandım ki; Cennet sarayı,
Havz-ı Kevser, bala benzer..

Cân yoluna, Cân’ım fedâ;
Canım çıkar; çıkmaz sadâ..
Etmesin yolundan Hüdâ! ..
Göz’üm; çeşm-i tüle benzer..

Susuz çölde, gördüm serâb..
Firâk düştüm; oldum harâb..
Mahşerde, olam, Mukarrab..
Çölde serâb; göle benzer..

Hakk’ın Habîb’i Muhammed.
Habîb kıldı, O’nu Samed.
Şefâati bize meded…
“Din”lenen mendile benzer..(**)

Reyyân Kapısına vardım;
Sâbikûn da, gelir ardım! ..
Acep rûyâmda mı gördüm?
Bulunduğum hâla benzer..

Durdu kalem; yazamadım,
Bitti izin; dizemedim;
İşin sırrın çözemedim;
Dallı Öz’üm, lâla benzer..(***)

(*) Hayy: Yüce Allâh’ın adı, canlı, diri.
(**) Din: Mendil, yazma gibi malzeme üzerine, iğneyle yapılan işlemede en küçük birim.
(***) Lâl: Dilsiz, konuşamayan.


(SARICAKAYA -03.04.2005)

Mustafa Suna