ZAVALLI
ey gamlı tasalı bulut;
yine başını alıp gidiyorsun uzaklara ,kimbilir nereye bırakacaksın sağnağını? her sabah görürdüm onu, başında eski kasket,ayağında çarık yüzü sarkık,omuzları düşük elinde simit açlığını yatıştırmak belki de derdi... durmadan yürürdü tek başına, geçenlerde yine gördüm onu yıkılmıış bitmiş bir hali vardı yüreğimi kanattı için için ağlıyordu, sanki dünyadan kopmuş gibiydi, yanına gittim derdini sordum başını önüne eğdi boğazına düğümlendi ,sözcükler konuşamadı bir daha göremedim onu, zavallı başını alıp gitmiş ,çok uzaklara... oysa insan aynı insan, bulut aynı bulut, herşeyi unutturur belki, gökkuşağı denilen bir anlık umut ..... sair dostum,arkadaşım arap kurt’un katkılarından dolayı teşekkürlerimi yolluyorum..... canan demirel |
Kutlarım...