Sokak lambaları arkadaş olur insana bazen,
Bazen de ıssız karanlıklar.
Yağmurlu hava da damlar, damlalıklar
Aşıklar olmayan sevdayı
Yaşar hayallerinde,
Yüreklerine sevda damıtırlar
Anlatmaz dertlerini yine de satırlar
Mecnun olur, leyla olur kara sevdalılar
Bayram böcekleriyle konuşurlar
Derterini kendilerine anlatırlar

Sevda sevda deyip bulurlar aşkı
Gönüllerin feryadı tek Allah aşkı

Bazen koşarlar hiç yorulmadan
Gezerler bir sıcak çorba bulmadan
Konuşurlar kendilerine, dertleri anlaşılmadan


İstekleri kalmaz dünya hayatına
Kavuşmak dilerler bir Allah’ın aşkına

Bilmez ne yaptıklarını
Toplarlar bazen kucak kucak taş
Bilmeden ne yaptığını
Oynatır göz, kara kaş ve salla baş
Güler ona kendini akıllı sanan
Yaşamın hakikatinden nasibini alamayan
Gafil dünyaya aldanan deli baş.

Sorumlu değil onlar mükellefiyetten
Ayrılmış köşkleri cennetten
Girerler oraya, sorgu sual görmeden
Ey arkadaş ben ve sen,
Kendince akıllı geçinen
Habersizce yaşarız din ve diyanetten
Söyle; deli kim hakikaten
Ya da kim deli kim akıllı hakikaten


Feyzullah Kırca
Akbaşlar Köyü / Dursunbey