Hasta yatağımda söyledi zaman...
Benden olan çocuklarını
Şimdi koydum ...
’Öksüz yıllarım’ olsun adları...
Bugün hiç konuşmayan bu yavrular...
Dün, sus! dediğim on dokuz kuzuydu !
Ama geçen zamana inat ...
Sen ...
Hatırlıyorum sensizliğin güneşini
Tam ben ölüyorken doğmuştu ! ...

Bir şarkısın belki...
Sadece benim kötü söylediğim!
Sözlerini yazanı hatırladığımda...
Küfrüm yerine tevbe ettiğim!
Dün yine fotoğraflarımıza baktım...
Biliyor musun ?..
Sevgi tomurcuğum,nefret gülümün çocukluğuydu!
Sen,kırmızı ışıkta dahi beklemezken...
Bu garip yeşil ışıkta bile geçemedi!
Durdu!...





Şu on dört şubat dedikleri şey...
Anılar denen bir kışın en soğuk günüymüş!...
Gözlerimdeki ağlayan o küçük çocuğu...
Elinden tutup sana götüren...
Meğer dudağımdaki sahte gülücükmüş !...
Benimkinden sonra gözlerin ...
Kirletecek başka bir perde bulmuş
Bakıyorum da ...
Yırtıklarını diken terzi
Görmeyeli bayağı büyümüş !...


O gün ...!
’Seni Seviyorum’ diye bir şaka yapmıştın...
Dışımdan kahkaha atmıştım ya ...
İçimden hüngür hüngür ağladım ! ...










Aşık Bittin