Yine geldiler, pencereme;
İrili,ufaklı masum kuşlar.
Kimi güvercin,kimi serçe
Ürkek,ürkek bakıyorlar bana
Onların istediği yem,
Benim özlediğim sen...
Ekmeğimi bölüyorum
Çabucak ufaklıyorum
Pencereme koyuyorum
Ve ben sadece bekliyorum
Hepsi kanat çırparak,sıçrıyarak
Yine dönüp geliyorlar bana
Bir kırıntı alan gagasına
Bir kere de dönüp bakıyor bana
Korkan gözleri boncuk gibi
Soğuktan kanatlarını kapatarak
Doyup cıvıldaşıp,oynaşarak
Asla... geldikleri gibi değil
Mutlu,mesut uçup gidiyorlar.
Uçup gidebilsem bende
Konsam gönül pencerene
Utanarak baksam sana
Sende beni sevgi kırıntılarınla
Besler mutlu,mesut edermisin..?
Etrafı dört duvar odada
Kaç gündür bakar körüm acaba
Saksıda çiçekler boyun bükmüş
Çiçeklerin hali harap
Benim halim perişan
Konuşuyorum onlarla
Çok şeyler anlatıyorlar bana
Onların beklediği
Perdeleri açacak bir eli yokmu..? acaba
Hem susuz,hem de güneş ışığından yoksunuz
Onların istediği
Bir yudum su,bir nebze olsun ışık
Benim beklediğim sen
Bir defa olsun gülümsemen
Umduğum bir yudum sevgi
Elimi çabuk tutmalıyım
Perdeleri sonuna kadar açmalıyım
Onları kanasıya sulamalıyım
Daha fazla dayanacak
Ne zamanları kalmış,ne halleri
Kuruyup gidecek güzellikleri
Bende gönül pencerendeki saksın
Çok güzel çiçeğin olsam
Gözlerindeki sevgi ışığınla
Beni sarıp,sarmalarmısın..?
Damarında dolaşan kanınla
Güzel çiçeğini sularmısın..?
Kapıyı açıp balkona çıkıyorum
Hava çok soğuk ürperiyorum
Her taraf toz,toprak içinde
İyi ki saksıların üzeri örtük
Bir kaç damla can suyu veriyorum
Fırlıyor bir iki karınca toprağından
Alıp içeri getiriyorum
Koyuyorum odadaki saksılara
Karıncaların istediği şey
Sıcacık kuru toprak
Benim istediğim şey
Sımsıcacık bir yatak
Senin ayağının altında toprağın olsam
Canla,başla bu büyük aşkımızı
Sabırla,çalışıp, sevgimizi
Ulaşılamayan başı dumanlı
Dağlar gibi yaparmısın..?
Kısa ama uzun,bir ömür boyu
Bu özel aşkı sadece benimle yaşarmısın..?

03_04_2005 Pazar
Hanımağa34 / Nazife Görgün