Bereketli topraklar üstünde koca şehir
Ve şehrin ortasından akıp giden bir nehir

Yeşilden dalga yapar esen seher yelleri
Sokaklarda dolaşır Miskire güzelleri

Sofraya ekmek olur tarlada ki ekinden
Ahşap evler yükselir bahçelerin içinden

Balkonlardan yayılır hanımeli kokusu
Çarşambalı gözünde olmaz ölüm korkusu

Parke taşlı sokaklar arnavut kaldırımı
Zaman mı söndürecek gökte ki yıldırımı

Belli ki ilkbaharda gül olacak tomurcuk
Kısa pantolonuyla mutlu, oynuyor çocuk

Cansız sokak lambası aydınlığa davetkâr
Cehalet dolu öfke daha çok canlar yakar

Okul sıralarında büyüdükçe ruhumuz
Büyük aşka dönüştü şehirle dostluğumuz

Pabuçlarımı şehrin taşları eskitmişti
Eski pabuçlu çocuk sarp yollardan gitmişti

İşte ben bu şehir de soluklandım yıllarca
Çarşamba doluverdi gönlüme parça parça

Bir nehir ki şehrimi orta yerinden bölen
Doğu ve Batı yaka ayrı renk ayrı şölen

Kirazlıkçay, Sungurlu Sarıcalı bir yanda
Çay ve Orta mahalle, Hasbahçe diğer yanda

Bir köprü ki bunca yıl izlerimi taşıyor
Bir köprü ki üstünde hatıralar yaşıyor

’Çarşambayı sel aldı’ söylendikçe dillerde
Bu türkü sevda olur sevilen gönüllerde

Nice aşk masalı var parktaki kuş sesinde
Ne isimler uyuyor çamların gövdesinde

Sende yaşadı kalbim hayatında ilk aşkı
Sende düştü diline yüreğindeki şarkı

Sende kurdu yuvayı gönlünün kumrusuyla
Sende mutluluk tattı üç güzel yavrusuyla

Yakalandım yağmura sokağında ıslandım
Yoruldum duvarına korkusuzca yaslandım

Taşında toprağında gördüğüm her şey ilkti
Bu şehir damla damla yüreğimde birikti

Çarşamba sana hasret yaşadıkça bu şair
Her daim yüreğinde yaşayacak bu şehir

22.02.2010/İstanbul

İbrahim Coşar