ESİRGEMEDİN HİÇ BİRŞEYİ
Camımın önünde kuruyorsun ağaç
Dallı budaklı, yaprakların daha üzerinde Belli can çekiştiriyor, toprakla mücadelede Benliği yitmemiş hala ayakta, tutunuyor sessizce Hayalleri bitse de arzuları çokça Eteklerinde onca aşka şahitlik etse de Ne fırtınaya nede esen yele boyun eğmemiş Unutulmaya mahkûm yıllar geçse de Sadık yaprakları onu terk ediyor Bir bir dalları kırılıp yok oluyor Tek umudu kalsa da kara toprak Oda suya hasret elini açmış yağmura Rüzgâra dert yandın yenilmedin sele Sen güne ben geceye sitem etsek de Hep arkadaştın, dostluğu sundun Esirgemedin hiç kimselerden Nihal |