Başrol
Yalnızlığımın öyküsü
Silinmeye yüz tutmuş satırlarda, Okudukça ağladığım hatıralarla dolu. Ah o sevgilerle, o sevişler. O günlerle, o mutlulukların ötesinde yalnızlığım. Dönüpte o günlere baktığımda şimdi, Maziyi hatırladıkça ağladığım bir ceza bana sanki. Odamda, kapkara perdelerin ardında Hayallerimleyim Gerçeklerden çok uzak. Geceyarısı davetsiz bir misafir gibi beklediğim, Özlediğim o mutluluk. Ah bu yalnızlık! Koyar insana. Hele bir de sevince. Yalnızlığımın öyküsü bu; Kahraman değil, Bir zavallıyım başrolde... Bülent Öztürk |
perdeler açık, sahne dekoru yıkılmış bir yerinde / bir suskun izleyici gözleri hınzır bakar / ben başrolde / üstüm başım düzgün de / içimde zavallı başrolde..
tebrikler.