YA HÜSEYİN
Destursuz makamına, giren sensin Hüseyin
Oyun için sırtına, binen sensin Hüseyin Can Efendime en çok, gülen sensin Hüseyin Sen beyinler çölünde, açan gülsün Hüseyin. Ben mahşere varmadan, günahlarım tartılsın Üzerine yağmayan, şu bulutlar yırtılsın Kokladıkça ciğerim, bedenim kurtulsun Sen gönlümün çölünde, açan gülsün Hüseyin. Susuzlukta çaresiz, nefesin ahidisin Tüm zamanlar içinde, yiğitler vahidisin Mağarada aşikâr, ruhumun şahidisin Sen insanlık çölünde, açan gülsün Hüseyin. Sevmemiş nerden bilsin, inançsıza zararsın Kurusun yezit nesli, ahireti kararsın Yaralı iken bile, yaraları sararsın Sen bahtsızlar çölünde, açan gülsün Hüseyin. Yüz yıllara sığmayan, alemin heybetlisi Fatıma anamız ve (Hz.) Alinin kıymetlisi Resulullahın (SAV) munis, biricik sevgilisi Sen kerbelâ çölünde, açan gülsün Hüseyin. 18.12.2009 Ahmet Çelik Değerli dostlarım; Muharrem ayında yazdığım bu şiiri, internetim olmadığı için o tarihlerde sizlerle paylaşamamıştım. |
bu güzel şiirin kalemine saygılar .