Anladım/Ben Beni AnlatamıyorumAnladım; Ben beni anlatamıyorum… Ne zaman /hani kırk yılda bir derler ya/ Anlatmaya çalışsam Birkaç kelime ben, Birkaç kelime ile yüreğimdeki çizikleri, Kırıkları, Kanayan yerleri, Ölen hücrelerimi Birkaç kelime anlatmaya çalışsam; Bir daha vuruluyorum En sert, En acımasız kurşunlarla Ve yaralarım çarmıha geriliyor… Anladım; Ben beni anlatamıyorum Ve anlıyorum ki; Ben beni anlatmamalıyım Beni bende saklamalıyım Beni bende susturmalıyım Gerekirse beni, Bana da küstürmeliyim… Böyle bir şey işte Anladım Anlatamıyorum Anlatmak bana göre değilmiş Artık bu son olsun Anlatmayacağım… Yaralarımı gömeceğim Yüreğimin en derin, Yüreğimin en karanlık köşelerine… İçimdeki yangınları, Kırıkları, Çürükleri, Süpüreceğim bir kenara Örteceğim kara bir toprakla; Becerebilirsem Süsleyeceğim üzerini Bir kırmızı gül Ya da birkaç zambakla… Anladım Ben beni anlatamıyorum Anlatamayacağım Ve artık Anlatmak da istemiyorum… Aslında Anladığımı sanıyorum onu/onları/ Haklısını esirgemiyorum Kendi yüreğinin penceresinden gördükleri için Ama Hakkı değil mi Kendi yüreğimin gözyaşlarını dökmesi Ve bunun birkaç damlasının Senin bahçene düşmesi/paylaştığımız yılların hatırına/… Sormak istemiyorum artık bu soruyu kendime Kabullenmişliklerimin içine katmalıyım Gerekirse ben Kendimden de kaçmalıyım… Anladım Ben beni anlatamıyorum, Anlatamıyorum sana Ve zaten anlatabileceğim Başka kimsem de olmayacak… 04.04.09 biradam_x |