YILDIZLAR SEMAYA ÇIKINCA
Yine akşam oluyor kulağı seste
Sevdiğini bekliyor nemli gözlerle Beklediği gelmiyor diye kara yasta Deli divaneye dönmüş dilleri olmuş usta Her kapı çalınışına koşar adımları hızlı Gelmediğini görünce olur hep ağlamaklı Allak bullak yüze sanki takmış kara bir örtü Gözlerinden süzülen siyaha dönmüş inci tanesi İkiye ayrılır yüreği yanıyor kor ateşle Gökteki kızıllık kaybolup gidince Karalık sema laciverte bürününce Yüreğini açıyor parlayan yıldızları görünce Ne yeminler antlar içer duadadır elleri Hayallerini süslüyor aşkıyla geleceği Kötü bahtını güzelleştirmektir tek dileği Sevdiğiyle yuva kurup kavuşmaktır emeli Nihal |
göklerde yıldızlar ve ay kendince büyüyor
hüzünlerin gerisinde bir rüzgar
sadece sevinçleri götürüyorlar...
sevgilerle