Tufan
Daha az önce
Nasıl da ağlamıştı Yalandan örülmüş aşkını mezara gömmek için Gözlerinden yaş ruhundan ölümü damıttı Hikayesine balyoz oldu içerisindeki örsü Ona yine yandı yüreği ile Dün gece gözleriyle ayrılığa bend oldu Nuh tufanına denk esti savruldu Gözyaşı çoğaldı tufanına ek oldu Gözlerine dokunsa kızıl deniz gibi içinde kayboldu Deniz örttü yaralarının üstüne ateş içinde kavruldu Dumanı kaldı geriye o da mazgallara yar oldu Dokunup sinesine yokluğunu yokladı Eyvah! Bir boşluk ki kızıl denizi doldurdu E.S.E |
Güzel okunmuş güzel bir şiir.