Garip diyenlere, kızıyormuşsun,
Hepimiz de, garibiz ya dünyada,
Köy içinde, masum duruyormuşsun,
Tüm insanlar, misafir ya hülyada.

Küçük yaşta daldın, dünya işine,
Helal yedin, çalışmakla aşına,
Genç yaşında düştün, baba yasına,
Şu dünya da, garibiz ya, İlhami.

Ne diyordu? dinle, Allah Resulü,
Bir garip yolcuyuz, gölge de kalan,
İnsanoğlu bura da yolcu usulü,
Dinlendikten sonra, yoluna dalan.

Garip geldik, bu dünyaya konduk biz,
Gider iken, yine garip gideriz,
Allah’ın emrini, böyle bildik biz,
Rızası olmassa ,bilmem nederiz.

İlhami, sen bu kelimelere kızma,
Daha bundan kötü olan lakap var,
Yaşlandıkça sakın, huyundan azma,
Ölünce verilen, zorlu hesap var.

Şair deloğluyum, dostuma sözüm,
Kırılmasın, incinmesin, bendime,
Daima, mazide kalmıştı gözüm,
Bu nasihat İlhami’nin kendine.


İSA ÖZYURT