ASLINDA...
Gecenin avuclarında güller yolluyorum vakitli vakitsiz sanaa..
Gözyaslarını bulutlarla serme kirpiklerime.. Perdelerin arasında gözlerine dogan gün ısıgı gibi düsmek istiyorum yüregine Biliyorum uzaksın..Belkide düstügüm en büyük tuzaksın.. Biliyorum uzatmazsın elerini biliyorumm koparmazsın fırtınalarıı Artık bitiyorumm..bittikce denizimin sularında cosuyorum Dalga dalgaa dalgalandıkca yüregim kendini kayalıklara vuruyor Vurdukca kanını icime akıyor..kanadıkca icimi acıtıyor.. Yalnızlıgım yarama tuz olup basılıyor.. Koynuma yaramı alıp..Tuzunda acımı ögütüyorum.. Bir cocugun hayata gülüsü gibi can cekisirken bir tebessüm doguyor yüregimin yüzüne Aslında ölüyor..asllında gözlerinde akıtamadıgı yasları büyütüyor.. Aslında parca parca dagılıp..ölümün idam ipine diziliyor.. Ve aslında tükenisinin girdabında son izlerini bırakıyor.. Aslında aslındalarla dolu umutlarını teker teker gömüyor.. Ve aslında YOKLUGUNDAN YOK BİR CESET BIRAKIYOR.. |
güzel bir kelam
fakat
aslolan şuki..bu bir ceset değil..tüm benliğiyle kendini olması gerektiği gibi görmek
ve ...sade ona kendini herşeyden arınmış gibi bildirmek.....
gerçek manada sevgide böyledir...bütün ruhaniyetini çıkırp atmak..
ve ona teslim olmak