Yaslı gönül kalbini, attı derin sulara;
Demir alıp gitsin der, açık okyanuslara..
..

Kadıköy’de yağmur var, dalgalarda yüreğim,
Okyanusa gönderdim, şişeye sığmaz bildim.
..

Okyanus dalgaları, eritsin tüm aşkını;
Hangi iklim hangi yel, durdurur bu taşkını?
...

Kimse bulmasın O’nu, yesin şimdi balıklar;
Duyulmadı feryadım, sustu bütün çığlıklar.
...

O’nda ayrı ağlasın, bende ayrı her anı;
Mümkün olsaydı keşke, geri almak zamanı..
...

O’nunla ben zamanda, dört mevsimi yaşadım;
Bir adım göçmen kuştu, papatya diğer adım.
...

Nerde nasıl başladı, bilmem ki bu hikâye?
Birlikte son vuslattı, geç olsa da tek gaye.
.........

Şimdi kırıldı dallar, çiçekler tek tek kurur;
Yüzümde solar ışık, kalmaz nurlu bir huzur.
...

Düşer son yaprağım da, hasretimin dalından,
Yanık yükselir sesim, zamanın kavalından.
...

Meğer sanaymış sevdam, ezelden beni sarmış;
Göğsünde sabahlayıp, kollarında uyanmış.
...

Seninle bulmuştum ben, kış gününde baharı;
Isıttın yüreğimde, yaktın ateşi narı.
...

Ayrılığın acısı, içime batar durur;
Yorgun gönül firkate, bahaneler uydurur.
...

Acısız mevsimleri, özlemiştik seninle;
Yelkovan makasıydın, neydi derdin benimle?
...

Nasıl da kesip gittin, sözlerin bir bıçkınmış;
Ne güzeldi bakışın, ama gülüş yalanmış..
...

Ne kaldı bu masaldan, söyle şimdi geriye?
Tek mutluluğum sendin, sevmiştin beni diye.
...

Meğer hepsi bir hayal, meğer hepsi yalanmış;
’Sevdim’ diyen kalbine, kalbim nasıl aldanmış..


ESRA DEREL


01.02.10-İSTANBUL

Şiirime ses olan sevgili GAMZE DAĞ Hanımefendi’ye teşekkür ediyorum.ESRA