BİRGÜN HERŞEY ASLINA DÖNER
Cevat
benim arkadaşımdı İtalyan Otel’den şimdi bu otelin yerinde başka bir iş merkezi var. Kır gönlünün zincirini demişti ayrılırken kaldığımız kasabadan. Cevat arkadaşımdı yoldaşımdı Erzurum’dan kardaşımdı. O gece ayrılırken Otel’den çantalarına yardım ettim yürüdük beraber gecenin 01’inde O meçhüle gidiyordu evvel gidenler gibi ben kalıyordum evvel kalanlar gibi. Her ikimizde aslında umuda yolcuyduk ayrı güzergahlarda yollarda. Biliyor musun dedi bir zamanlar Karun öyle zengindiki hazinelerinin anahtalarını hizmetçiler taşırmış böbürlenince servetiyle şaşırmış. O zamanlarda daha çok genciz yaşımız 19 filan geleceğimiz nasıl olacaktı. Bu duygularla baktım Cevat’ın yüzüne ışıklar yanıp sönüyordu caddede. Cevat attı elini omzuma zoruna gitmesin bazı şeyler Devam edecekti arabası geldi sarıldık elimi sıktı hüzünle ayrıldık. Döndüm önümde 4 yol vardı kendimi yolların en başında gördüm. FARUK TABAK |