ey gönlüm!..akşam olur, başlar yalnızlıklar hicran düşer, efkarlarımın ortasına ince bir çizgidir kadehlere vuran kahırlar yudumladıkca türküler dökülür odamın sessizliğinde hıçkırıklarım bağrımı döver ağlarım... ey gönlüm nerelerdesin şimdi sığınma, bilinmez sokaklara ilticaların olmasın baykuşların tünediği mekanlar yasaklansın sende yol verme çiyanların dost gülücüklerine yanarsın ummadığın anlarda ölümündür kimsesiz kalışın unutma gönlüm! içinde bir sevdan varken kıvrılmış düşlerinde kırmızı karanfil gülüşlerine ay ışığı yalnızlığına elvedalar çekiyorsa daha hangi kuytularda sendelersin ayaz yemiş rüzgarlarda bağrı açık meydan okursun geçmişine kalk haydi yakamozların göz kırpışlarında yarınların sevgisini gör ey gönlüm!.. |