__YİTİRİLEN VARLIĞ'A__
Çık yollarıma sevgili,
Yollarımda ayak izin olsun istiyorum … Üşüyorum, gelişine sakladım bütün sıcak gülüşlerimi .. Yarınlarımın dünüydün Bugünümün yarını oldun Erteledim ertelendim … Başka mevsimlere savruldum Düşen yapraklarda sesini kokladım.. Bir meleğin kanat çırpışıydı nefesin… Nefesin ki huzurumun katmerli payıydı Bilmezsin .. bilemezsin … Bıkmadan usanmadan dilediğim tek şey di Nefesin … Nefessiz bıraktın beni… Yokluğun en acı kayıp Durdukça kanayan Kanadıkça acıtan Kapanmayan yaram İnce sızım … Gel artık … ölüyorum Haberin yok … Keşke ; Aşkta böyle derin olmasaydım Kendi derinliğimde boğulmasaydım Hergün yokluğuna can vermeseydim Her gece ruhumu uykularına teslim etmeseydim Uyan uykulardan yar Uyan bak sabah oldu Giden gitmeden Kal de yar … Sen; Belki de en saf günahımdın benim Duyduğum en güzel ses Kokladığım en güzel koku bebeksi tenindi Sende var olamayacağımı bile bile Ellerinde yok olmayı göze almıştım ben Ellerini en çok onları özledim Avuç içini öpmeyi ekşimsi terli olan o kokuyu içime çekip İşte hayat bu demeyi özledim İçim acıyor yitirilen varlık …. Öz’üne dön artık…! EAA |