toy çocuk








Keşke
Isırgan otunun değdiği yerler olsaydı
Yangın yeri


Meğer başkaymış ateşin insanla
Dansı
Büyüyünce anladık


Soğuktan
Demirci örsü gibi titrerdi dudaklar
Satırbaşı haberlerdi
Kursaklardaki yoklar

Anlamazdık hicriden rumiden
Saatli maarif takvimi öyle yazardı
Toprak damlı evlerin
Gaz lambalı odalarından
Yokluk sızardı


O soğuklarda yoktu sırtımızda
Belki bir gocuk


Büyüyüverdik birden
İşte biz yürekleri yamalı
Bir avuç toy çocuk


Düşlerimizdeki dalgalar uğruna
Savrulmadık mı bir ömür
Susma söylesene ey içimdeki
Kaşları bir ok gözleri kömür


Biliyorduk aslında
Hiçbir şey değildi birbirine denk
Öğrendik ki dünya
Bir başka biçim
Başka bir ahenk


Dün gibi bu günde bizler için
Çıkarlarına diz çökenler
Gözümüzde ufak tefek


Dedirtmesin hayat bize
Kötülerle sorulduk
Asla demeyeceğiz
Biz bu yolda bu atlarla yorulduk


Artık
Düşsek de toprağa tek tek
Hep mi zarlar gelecek yek


Bıkmadan
Usanmadan ve sonsuza dek


Gözünün alabildiği her yüreğe
Tutmasa da ektiğin her fidan

Sevgi ağaçlarını ek…










Gürsel Cengiz


sevgili ülkü, bu güzel şiirinizi bir çocuk şiirimle taçlandırmak selamlamak istedim, sevgi ve saygılarımla.kalın sağlıcakla.......

Bence geçmiş zaman kullanmayın hâlâ oralardayız ....

Kaybettiklerinizi arıyorsanız içinizde yaşıyor demek ki.

Herkes biraz çocuk.

Ben fırsatını bulduğum her dakika çocuk.

:)

Sevgilerimle.

Bir sapan taşıyla fırlatıldı,

güzeldi...

Keşke, hep çocuk kalsayık;hiç büyümeseydik.
Çok güzeldi...
Tebrik ederim...