sana bir demet şiir getirdim
gönül bahçemden gülüm
ve birkaç çiçek...
kasımpatı, papatya, karanfil, kardelen
inan ki en tazesinden
ve birkaç renk, birkaç desen...


umut dolu yarınlar var düşlerimde şimdi
eskimiş, elde kalmış tohumlar sevdaya dair
hani bilmem kaç zaman sonra
kaç dağ geçtikten sonra ekeceğimiz...


sana savaşlar getirdim güneşin çocuklarından
tozlu yollardan geçmiş, yağmurlarda yıkanmış


ve barışı getirdim mavi bulutlardan
yüreği yediveren gülleri gibi açan
elleri nasır, nefesi toprak kokan
peşimde yağan sağanak yağmurlar
ve rengarenk gökkuşağı insanları
şimdi bir damla mutluluğa hasret olan


ölüm dediğin de nedir ki gülüm
sevdanın zemheri yanında açan kardelen
hemen ardımda uzanmış boylu boyunca
kırmızıya boyanmış bir ucu
sessizliğinde yatar sanki zamanın
özgürlüğün onurlu yolunda,
amaç uğruna kaybedilen


ve sevdalar mühür gözlüm
sevdalar en karasından
katmer katmer, oluk oluk
benden taşan, ama bize çıkan
içi hasret kokan kara sevdalar...


bir de mutluluğun özünü gülüm
sadece seni değil hepimizi kapsayan
özgürce güzel bir yaşam
ve sana ve bize ve hepimize
düşlerimden bir demet "güzellik" getirdim...