BIRAKMAK SESSİZLİĞE
Değmeyin, garip kalmış perişan gönlüme
Yaralıdır, parçalanıp dağılıyor gün geçtikçe Dalgaların kıyılara çarpıp, yok olduğu gibi Bin bir sırçaya ayrılıyorlar kendince Siyaha bürünmüş gözleri, buza dönmüş yüreği Hem serzenişi hem de savaşı kendinle Kırılmış duyguların, çırpınışları duyulur Kapatmış tüm kalplere, istemese de Ruhlar kayboluyor, derinlere gittikçe Tüm duygular körelip yok oluyor enginlerde Hiçbir liman çare olamıyor bu viraneye Tek dileği, yorgun gönlünü bırakmak sessizliğe Nihal |
Harika bir şiirdi .
Severek okudum.
Çok beğendim.
Saygılarım size ve şiirinize.