farklı yaşıyorumşemsiyeme delikler açtım yağmuru süzüp ıslanmak istedim kalemimin ucunu kırıp şiir yazmak silgi kullanmamak, abukça dizelerle seslenmek istedim kendime... rastgele birilerinle konuşmak bağırmak, haykırmak, sorular sormak kesmeşekerlerin üzerine gri kalpler yapıp sonra çayın içine atıp içmek sarı kağıtlara; çöpten insanlar, çocuklar çizip bulutlara uçurmak... söylenmemiş sözleri, imgeleri bulup önce kendimi fırsat kalırsa başkalarının yüreğini boyamak aradım, taradım, bulamadım sözlükteki kelimeleri tüketmişler hatta cümleler harmanlanmış, çalınmış bana kalan abukluklarla önce amuda kalktım dünyaya, etrafıma tersten baktım kan basıncım, adrenalimle karışırken bende herkes gibi farklı olmayı başardım sandım ama nafile dengem bozuldu düş’üm düştü gölgesinde ben yoktum içimdeki yaralar, bereler, yamalar döküldü onlar korkudan kaçarken seyretmenin farkını yaşadım... ayşe yayman |