Gönlüm BarıştaNice deli koylarda ısladım ben bu aşk’ı Utangaçlığımı sakladım bin bir telaşla Hazin bir türkü oldun sol böğrümde Yenik düştüm, seninle olan savaşta. İçimdeki ukde yalnız seni yaşamaktı Böğrüme tipi başımda kar, zaman basamaktı Dertli kemanı kırdım dilim susmakta Tüfeği kırdım mumluyu gömdüm taştan mezara. İkindileri böldüm kırk eşit parçaya Çıkıp gittim uzak mı uzak taşraya Mazimin karanlığında ışık oldun Cemilem Gönlüm uzak umut olsada barışta. Cıvıltılı koylarda denize bakan çocuk oldum Yaprak oldum rüzgâr oldum Gün döndü hiçranında ağıt soludum Seninle sonu olmayan yarışta. Boynumda asılı gerdanlık gibisin Şairin hayal ettiği en uzak ada sen olmalısın Sana ulaşmak öyle zor ki Son sözümde yüreğimi savurdum Ruhum sana doğru haykırışta. Cemilem.. |