BABAM
Yoksulluk denizinde çırpındı durdu,
Çocukları için kupkuru çöl oldu babam. Mutlu günlerin hep hayalini kurdu, Mutluluğumuz için çiğnenen yol oldu babam. Hiç muhtaç etmedi bizi sevgiye Yoksuldu,sevgisi bize en büyük hediye. Bilim deryasından nasip alsın diye, Bizim için hamal da oldu babam. Helal kazandı haramda yoktur gözü. Her zaman dürüsttür,dinlenirdi sözü. Dostluk,kardeşlik sevgi doluydu özü. Sevgi bahçelerinde gül oldu babam. Kim düşse yardımına koşardı. Ağlayanla ağlar , gülenle coşardı. Evlatları uğruna gurbetillerde yaşardı. Bizler için Fransız’a da kul oldu babam. Daima çocukları için yaşardı. Bazen kendi işine kendide şaşardı. Uğraştı,didindi sonunda başardı; İnancı yolunda göl oldu babam. Sonradan buldu mülkü ,parayı. Unutmadı yoksulluk denen yarayı. Para uğruna kimseyle açmadı arayı. Düşenin elinden tutan el oldu babam. MEHMET ASLAN |