GÖNÜL İLE HASBİHÂL
Gönül; bunca cefayı çeker de uslanmazsın
Peşinden hüzünleri, kederleri sürürsün Kevser suyuyla yunup yine de ıslanmazsın Sonunda bataklıkta boğulursun, çürürsün. Timsah gözyaşlarını dökerler kandırırlar Keklik diye çatına baykuşu kondururlar Ayazda buz keserler, ruhunu dondururlar Altta kor vardır deyip, üstten karı kürürsün. Güzelleri gördün mü şeker, lokum olursun Ayaklara serilir incecik kum olursun Aşk ile ağır ağır yanan bir mum olursun Etrafı aydınlatır lâkin kendin erirsin. Sehpaya çıkarırlar yağlı ilmek geçirip Ab-ı hayat bu derler akrep zehri içirip Mezar taşı dikerler çınarını göçürüp Mermisini sıkana elinle gül verirsin. Sen sevdayı Aslı’dan, Şirin’den tanıyorsun Kerem ile ağlıyor, Ferhat`la yanıyorsun Kızarmaz yüzler için sen mi utanıyorsun? Sen bu kafayla daha çok çileler görürsün. |
Hangi aşık bir kezcik kârlı döndü bu avdan
Yine bir ders almazsın, geçirdiğin sınavdan
Ateşi harman olmuş, kül üstünde yürürsün.
BU HARİKA ŞİİRİ SESLENDİRDİKTEN SONRA BİR KEZ DAHA OKUDUM HOCAM. KALEMİM YİNE DAYANAMADI PEŞİNDEN BİR KAÇ SÖZCÜK DÖKÜVERDİM NACİZANE AF BUYRUN. BAŞARILARINIZ KAVİ OLSUN....KOCAMAN TEBRİKLERİMLE...