Geceyi Güdüze DevirmedenBilinmez bir yol Yorgun ama sızlanmazdı ayakları yürüyüşün anlamında Zamanın içinden bir başka zamana geçişi değimliydi adımların Şehrin kör bakışlarında Kaldırımlar firari sayardı gecenin seyyahını Kayboluşu Sırılsıklam bir yürüyüştü yağmurun gözlerinde Takibi sürdürüp yağmurun kucağına Kaldırım çukurlarının oluşturduğu gölcüklerde Yakalamıştı yansıyan bakışları Dalıp derinlere Bakışların içine düştüğünde Islanmıştı Çok soğuktu dokunurken rüzgâr yüreğine Hangi zaman diliminde bilinmez Hasta düştüğünde gecenin seyyahı Kulağında bir şairin dizeleri yankılanıyordu ‘’ ölüm, sessizliydi dansın yola düşenlerin türküsünü söylerdi denizin dalgaları vururken kıyılara ‘’ …ve o an seyyaha Ölüm üfleniyordu Geceyi gündüze devirmeden . . . b@r@n |