GÜNEŞ YÜREKLİM
Kerem gibi düştüm onulmaz aşka
Sensiz gün doğmuyor güneş yüreklim Hayalim başkadır düşlerim başka Sensiz gün doğmuyor güneş yüreklim Nasıl anlatayım yanan özümü Söndüremez oldum gayrı közümü Duymaz mısın yârim bunca sözümü Sensiz gün doğmuyor güneş yüreklim Yalnızlıktan yana nasibim aldım Dağların ardında biçare kaldım Seher yelleriyle haberler saldım Sensiz gün doğmuyor güneş yüreklim Aşımda dilimde tadım tuzumsun Sen benim dünyada iki gözümsün Hayata bağlayan bahar yazımsın Sensiz gün doğmuyor güneş yüreklim Bir muradım vardı o da olmadı Kurumuş pınardan farkım kalmadı Şu yalan dünyada yüzüm gülmedi Sensiz gün doğmuyor güneş yüreklim Dumanlı dağlardan beterdir başım Seni düşünmekten ağardı kaşım Ömrüm tükeniyor geçiyor yaşım Sensiz gün doğmuyor güneş yüreklim Kahırdan acıdan kalbim arınmaz Kimse ayrılıktan böyle sürünmez Geceler karanlık ışık görünmez Sensiz gün doğmuyor güneş yüreklim Dayanamaz oldum bedenim hasta Yokluğundan gönül yıllardır yasta Sen gurbet ellerde ben de Sivas’ta Sensiz gün doğmuyor güneş yüreklim Divaneye döndüm bilmem neylerim Bir umut diyerek gönül eylerim Zeki Tombul derki kime söylerim Sensiz gün doğmuyor güneş yüreklim Zeki Tombul |