SANA SEVMEYİ ÖĞRETECEĞİM
Sen varsın
Aç kaldığım sofralarda Öptüğüm dudaklarda Sen varsın günün her saatinde Seni sevmek var Unutmam gerektiği halde Bir de ben varım Deli divane Ne yaptığımı anlatmaya utanırım Nasıl derim unutamadım seni Özledim çocuksu gözlerini / ki.. onlar çıldırtan / Anlamalısın beni Hiç böylesine duygularımı gizleyecek kadar aciz Dönmektense ölmeyi isteyecek kadar cesur Olmamıştım ki Hiç böylesine çaresiz kalmamıştım ki... Aklımı karıştıran bir bilmece gibisin Ve Her bilmece gibi çözülmeye mahkum Bu gün değilse bile Bir gün mutlaka çözeceğim Biliyorum özlediğini Özlediğini biliyorum... Ancak vakit çok erken! Sana seni anlayabildiğim gün geleceğim Çaresizlik ve pişmanlık seni boğarken Çarelerle geleceğim sevgimle geleceğim Ayrılığa bir nokta koyup, Sana sevmeyi öğreteceğim... Bahar Ş. Gülşen |
Fırtınanın içinde bir mumum, sönmeye mahkumum.
Nisan yağmurlarında yürüyorum, gözyaşlarımı arıyorum.
Kanadı kırılmış bir göçmen kuşum, uçmaya çalışıyorum.
Şu yalan dünyada yolcuyum, doğru yolu bulamıyorum.
saygılar