MECNUN ÇÖLDEN ÇÖLE DÜŞER
Aşk ateşi güle düşer,
Kara sevda dile düşer, Leyla, sarayında mukim, Mecnun çölden çöle düşer. Şirin kalır ahüzarda, Yakar yüreğini korda, Sevda büyür nazlı yarda, Ferhat azgın sele düşer. Aşk oduna yanar Zühre, Adını kazdırır mühre, Götürürler uzak şehre, Sadık gurbet ele düşer. Aslı’yı atarlar nara, Gönlüne açarlar yara, Götürürler şardan şara Kerem sonsuz yola düşer. Arzu çağırır Kamber’i, Derki sevdiğim gel beri, Başlar yüreğin seferi, Kamber keskin yele düşer. Veysel can beller toprağı, Bağrına basar yaprağı, İçindeki sevda dağı, Sazındaki tele düşer. Karacoğlan elif’ine, Sevgi örer zülüfüne, Dokunur sazın teline, Gözyaşları güle düşer. Rabia Barış |