Zamane insanlar
Zor değildi aslında
Bir tatlı söz için yorulmazdı dilim Sor dedi aklım çekinme sor Hem ne var utanacak sıkılacak Sıcacık merhabaydı ateş atan gözleri Üzgün bıkmış keşmekeşinden boğulmuş yüreği Hoş geldin der elde ne varsa sunarken İtti bir el çokbilmiş edasıyla Bizde tanrı misafiri derler gelene Sunulur en güzeli özenle Ben hiç görmedim dudak bükeni İçten olmasa da eyvallaha dönerdi dilleri Yolda düşene çelme takmak değildi gördüğümüz Yaşananı sermek yakışmazdı dillere Bir bardak kahve derdik sonra eklerdik Kırk yıl hatır sayardık tek sözü Edep bacak arasında değildi Edep erdemdi vefa borç derdik Hataysa dilimizden dökülen Döner yürekten özür dilerdik Adam adem değildi İnsandı gururla anlatılan Kör göze parmak sokanı Asardık halk mahkemesinde Devran mı değişti ben mi eskidim Söz verene senet istemez gönül Özümde olanı dilime sürdüm Doğru bildiğimle öldükçe öldüm |
onların kuralları..çok mahallede öldü insanlık..
nerede biraz kaldıysa orası bizim mahalle deyip idare edeceğiz..
kutluyorum..
saygımla..