ÇOCUKCA
Ben var ya dostlar, ah ben;
bakmayın ona, buna çattığıma. Acıları bal diye tattığıma. Halen çoçuğum ben. Ellisin de çocuk olurmu insan. Duyda inan! İnsanları çok seviyorum. Bazen kendi kendime gülüyorum, gülüyorum, gülüyorum. Laf aramızda dostlar; balonlarım olsun istiyorum. Bir de uzaktan kumandalı arabam. Ya kızarsa babam. Asarsa beni kulaklarımdan tavana. Neler düşünüyorum diyorum bir ara. Babam yok ki benim. Çok özledim. Size birşey söyleyeyimmi; Kırlarda gezmeyi özlüyorum. Gazoz kapağı koymak istiyorum. Raylara... Muziplik olsun diye tuz atmak istiyorum. Çaylara. Ya Annem kızarsa, Neler düşünüyorum diyorum bira ara. Annem yok ki benim. Çok özledim. Anlayacağınız büyüdüğümü anlasamda; Yine de çocukca duygularla Koyver gitsin diyorum hayata. İçimde bir heyecan; Bugün bayram. Dönme dolabamı binsem? Ne yapsam? AYIP! AYIP! Koca adam. Sokağa çıksam gelirmisiniz. Doya doya bir oyanasam. MEHMET FİKRET ÜNALAN |
Ne olur öyle mahsun bakma küçüğüm
Bir bahar dalı düşer gibi hasret ağacından
Eğme başını öksüz çocuklarca..
Kaleminize Yüreğinize Saygılar..Anlamlı bir şiirdi..