***ÇIKMADIM ANILARIN YOLCULUĞUNA***
Ağlamıcaktım bugece,gökyüzü ağlıyordu benim yerime..
Ama hasretin içimde kaldığı müddetçe,gözyaşlarım eşlik edecek gökyüzüne.. İçimden feryat etmicektim bugece,çünkü gök haykırıyordu benim yerime. İçimdekiler gibi şimşekler çakıyordu Ama feryat ettim daynamadım yine sensizliğin sessizliğine.. Bugece gök ağlıyordu onun gözyaşları karışacaktı toprağın en ıssız derinliğine.. Ama ben yine dayanamadım sensizliğe.. Benim gözyaşlarım karıştı toprağın derinliklerine! Buraların neşesi kalmadı artık.. Heryeri sarmış sensizliğin matemi.. Ağaçlar bile yas tutar olmuş sevdiğinin gözyaşlarına.. Sen uzaksın ya,bakışım bile değişti hayata.. ***Sen gittin ya hani o gün ,çıkmadım anıların yolculuğuna*** Çünkü ağlardım ,dayanamazdım ki ben senin uzaklığına.. Bak uzaksın derken bile doldu gözlerim.. Ama en çokta geri döneceğini düşünerek mutlu oluyorum. Döneceksin biliyorum,dönmen lazım, Dön! ÇÜNKÜ SENİ HEM ÇOK SEVİYORUM,HEMDE ÇOK ÖZLÜYORUM... |
Kırılmasın kaleminiz...