GÜLLERGittin yıkıldı gönül kalem, soldu karanfillerim Sustu tüm sesler çevremde gülmüyor yüzler Belki yanlıştı, zamansızdı belki de bu sevgim Sahte güneşe kanmış açıvermişti tüm güller Gitme dedim dinlemedin duymadın yalvarışlarımı Öksüz bıraktın en halis en gerçek duygularımı Bir duyabilseydin kalbimin dinmez fırtınalarını Sahte güneşe kanıp açmazdı o zaman güller Sensizlik ve derin sessizlik kaldı şimdi buralarda Hiçbir tadı kalmadı artık gün batımlarının da Hasretin buruk kokusu var şehrin sokaklarında Yokluğundan dallarında solmuş tüm güller Elinin değdiği her yer gülümsüyor şimdi bana Bense hâlâ adını kazıyorum ağaçların dallarına Muhtacım, ihtiyacım var o gizemli bakışlarına Tutmuyor hiç birinin yerini rengârenk güller. Dön desem dönemezsin gelemezsin geriye Hiç inanmadın ki böyle büyük bir sevgiye Son bulacak ömrüm seviyorum diye diye Belki açar tekrardan mezarımda güller. 31/05/2006 |
Bense hâlâ adını kazıyorum ağaçların dallarına
Muhtacım, ihtiyacım var o gizemli bakışlarına
Tutmuyor hiç birinin yerini rengârenk güller.
Dön desem dönemezsin gelemezsin geriye
Hiç inanmadın ki böyle büyük bir sevgiye
Son bulacak ömrüm seviyorum diye diye
Belki açar tekrardan mezarımda güller.
Tebrikler çok güzel bir şiirdi saygılar kaleminize