GRİZU...
Biri iniyor
Yerin altına Bir çıkıyor Yerin üstüne Gözler Göz olmaktan çıkmış Kara Kap-kara insnlar Maden ocakları Grizu kurbanları Can pazarı var Zonguldak’ta, Armutçuk’ta Kandilli’de,Üzülmez’de Tabut tabut giden Maden şehitleri var Şehirlerin Şehirlilerin dilinde Yanık türküler Ağıtlar Gözlerimle gördüm Gözlerini Göz mü neydi onlar Yalnız insanlar değil Utandı duvarlar Her Allah’ın günü Ölüm korkusu Kesif bir Maden kokusu Onlar gümüş ederken Yer altında bakırları Gözyaşlarıyla doluyor Ölüm çukurları 23 tabutu Birden gördü gözlerim Ereğli kan ağlıyordu Bulutlar Umutlar Ve bir de Yüzlerce Can ağlıyordu Çık git ölüm Bırak madencilerin İki araya gelmeyen Yakasını artık Bir lokma ekmek Bir yığın hüzün Yeter mi üzülüp Gözyaşı dökmek Çoluk-çocuk aç Haller perişan Ağlıyor onlarla insanlık Ağlıyor her insan Şindi ne olacak Bitti Zonguldak’ta Hayat bitti Dağ gibi yiğitler Ölüme gitti Br ana haykırıyor: Nerde ana kuzusu Ekmek parası bu mu Söyle bu mu Zâlim grizu ? OKTAY ZERRİN |