Sevgi İnançla Doğar
Sevgi İnançla Doğar
Insan inandigina denkti. Doğumdan gelen inancı Doğanın renkleriyle Bütünlenmiş Güneşe yakın düşmüştü. İnsan Bağrı berrak gök, deniz... İnanç, güneş dengi Verdikçe çoğalan SEVGİ. Güneş, hiç istemezken gitmeyi, Geceler, Karanlığını basardı bağrına ... Söke söke, güneşten aldığıyla Yıldız yıldız ışısa, aydınlığı Yetmezdi güneşe... Lâkin, Haris tanrıların, gece sürgünleri Yapay aydınlığa kanıp, Doğumların Denkliğini unuttular. Bağırlar soldu, Su üzeri rüyalar Kayboldu... Terk edişlerle parçalanır Kopartıldıkça Dengi gibi çoğalırdı GÜNEŞ... İnançlarının Sevgi yoluna düşmüşler Aynı düşün tacına Şimdi daha sıkı, Sımsıkı tutundular... www.youtube.com/watch?v=qrh_0wMU8NE&NR=1 |