EBECİLİK
yalnızlık dönmüş yüzünü bir ağaca,
kapamış gözlerini... sayıyor yüze kadar saklanıyorum bulut ardına. dayandığı ağaç kuruyor önce, toprakta çiçekler... börtü böcek kaçıyor uzaklara, iyice küçülüyor bedenim bulut arkasında, yalnızlık beni bulmasın diye... halbuki dün aşk ebeydi burda. yüz demeden daha, sabırsızca güller arasından fırlamıştım yanına. şimdi ürkeğim,ıslak gözlerle beklemedeyim. yalnızlık dönünce yüzünü gökyüzüne, yağmur olup bulutla düştüm toprağa... yalnızlık bağırıyor yine sobeeee.... sobeeeeeee.... ne yapalım ebelendik işte... |